یکی از مواردی که در امر بهداشت روانی مهم است عزت نفس یا خود بزرگواری است. بدون تردید عزت نفس و اعتماد به نفس از ویژگی‌هایی است که هر انسانی طالب آن است. هر فردی خواستار این مهم است که به عنوان فردی با عزت نفس شناخته شود. عزت نفس شالوده و پایه شادمانی و موفقیت است.
همه ابعاد در زندگی مانند سلامت جسمانی، ثبات عاطفی، پیشرفت کاری، کیفیت روابط خیشاوندی، انتخاب همسر، برآوردن هدف‌ها می‌باشد.
نکاح عقدی عاطفی و حقوقی است که بین زن و مرد ایجاد می‌شود و حقوقی را در پی دارد. همانطوریکه می‌دانیم خواستگاری مقدمه بر نکاح است. خواستگاری مرد از زن از سنت و عرف جوامع و مطابق طبع بشری است، ولی پیشنهاد ازدواج از سوی زن در اسلام بی سابقه نیست. حضرت خدیجه سلام الله علیه بدین نحوعمل نمودند و زمانی که بانوی بزرگ اسلام امانت داری و فضایل ایمانی و اخلاقی پیامبر را دیدند پیشنهاد ازدواج را به حضرت محمد (ص) دادند. بنابراین پیشنهاد ازدواج از سوی زن را نباید حمل بر خواستگاری کرد، بلکه زن با پیشنهاد خود مرد را به خواستگاری دعوت می‌کند و قانون گذار وفق ماده 1034 ق.م: هر زنی را که خالی از موانع نکاح هستند را می‌توان خواستگاری نمود.
زنانی را که دارای موانع نکاح باشند، نکاح و حتی ارتباط با زنی که دارای مانع باشند عقد با آنان باطل و بلا اثر است. وعده ازدواج مواقعی است که پسر و دختر بعد از آشنایی برای آن که دوستی و آشناییت خود را مستحکم نمایند وعده ازدواج می‌دهند. بطوریکه قصد ازدواج نیز داشته باشند و متعاقب آن مهریه و شرایط ضمن العقد تعیین نموده و مقنن وفق ماده 1035 ق م: وعده ازدواج علقه زوجیت نمی‌کند. اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه بین طرفین برای مواقع ازدواج مقرر گردیده پرداخت شده باشد. بنابراین هریک از زن و مرد مادامی که عقد نکاح جاری نشود، می‌تواند از وصلت امتناع کنند و طرف دیگر نمی‌تواند او را مجبور به ازدواج کند.
شروط ضمن عقد ازدواج
تعهداتی است که در حین ازدواج با توافق زن و مرد وارد مفاد قرارداد ازدواج می‌شود. این شروط در سند رسمی ازدواج ذکر شده و با امضای دو طرف سندیت و رسمیت پیدا می2کند. از اوایل سال 1361 مواردی در عقدنامه ذکر شده که طبق آن زن به وکالت از شوهر می‌تواند خود را مطلقه سازد، برخی از این شروط در سال‌های بعد به عقدنامه اضافه شده‌اند.
حاکمیت اراده طرفین درعقد نکاح بسیار با اهمیت است. باید بدانیم این ویژگی‌ها صرفا جنبه حقوقی ندارد. بلکه آمیخته با مسائل اجتماعی و اخلاقی و مذهبی است ویا بهتر است بگوییم بیشتر قواعد آن مربوط به نظم عمومی و اخلاق حسنه است. هرچند در اصل انعقاد نکاح، طرفین وفق ماده 10 ق.م از اصل حاکمیت اراده برخوردارند، اما آثار عقد نکاح از طرف قوانین معین شده است و حقوق جایی برای حاکمیت اراده آنان ندارند. البته این محدودیت اراده مطلق نیست و در برخی موارد به طرفین عقد نکاح اجازه داده شده است تا فراتر از مقررات موضوعه بالاتر رفته و در واقع می‌توان گفت هرچن نکاح از دسته مسائل معاملات در مفهوم عام آن قرار دارد، ولی باید پذیرفت که نکاح ویژگی‌های خاصی دارد که جدا از مسائل معاملات است.
مقنن در ماده 1119 ق.م بیان داشته: طرفین عقد ازدواج می‌توانند هر شرطی که مخالف با مقتضای عقد مذبور نباشد در ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم بنماید. مانند اینکه شرط شود هرگاه شوهر، زن دیگر بگیرد ویا در مدت معینی غایب شود یا ترک نفاق نماید یا برعلیه حیات زن سوء قصد کند که زندگانی مشترک با یکدیگر غیرقابل تحمل شود، زن وکیل و وکیل در توکل باشد که پس از اثبات تحقق شرط در دادگاه را طلاق صار شود.
