هر جا که حکم حبس ابد به کار برده میشود محاکم قضایی معمولاً میان محکومیتهای تعزیری و اجباري فرق قائل میشوند جرائمی که به ذات خود دربردارندهی حکم به حبس ابد هستند و آن – هایی که مورد تعزیر قرار میگیرند بسته به شخصیت مرتکبان اینگونه جرائم و شدت جرائم ارتکابی ممکن است مورد عفو و بخشودگی واقع شوند. در واقع احکام اجباری در مواردی به کار میروند که صلاحیت و اختیارات قضات توسط قانون محدود شده باشد. در بعضی از کشورهای اروپایی و آمریکایی احکام حبس ابد اجباری اغلب در مورد جرائمی مانند قتل به کار میرود آنگونه که در مورد نیوزیلند و انگلستان اجرا میشود. در کانادا سایر جرائم خشن مانند قتل عمد تجاوزات جنسی مشدده و آدم ربائی مرتکبان آنها محکوم به حبس ابد میشوند اما تنها به عنوان یک حکم تعزیری به کار برده میشوند. حبس ابد در کشور کنیا اخیراً در خصوص جرائم تجاوز جنسی و اعمال غیر اخلاقی بر اساس قانون جرائم جنسی مصوب سال ۲۰۰۶ به کار برده میشود گر چه در تمامی جرائم مستوجب مجازات قضات محاکم بایستی اقدام به صدور احکام تعزیری نمایند. استدلالی که برای صدور احکام اجباری وجود دارد این است که جرائمی که بسیار شنیع و زشت بوده دارای اثرات بیشتری بر عموم افراد جامعه داشته و از این طریق بایستی از ارتکاب مجدد آنها توسط مجرمان و سایر افراد جامعه جلوگیری شود.
با این وجود این فرصت به مجرمان داده شده است که در صورت ارتکاب جرم دادگاه را از عمل خود مطلع کرده به نحوی که دادگاه این اقدام او را مورد توجه قرار میدهد. این موضوع میتواند در بر گیرندهی عوامل طبیعی و محیطی احاطه کنندهی جرم بوده و نیز گذشتهی مجرم را نیز میتوانند در این امر دخالت دهند همچنین مشکلات و مسائل اجتماعی و ذهنی و قابلیت اصلاح مجدد مرتکب نیز میتواند مؤثر واقع شود. در این که یک دادگاه تنها بایستی برای ارتكاب جرائم مهم اقدام به صدور حكم حبس ابد نماید. شکی نیست که هیچگونه شرایط و اوضاع و احوال مخففه ای برای مرتکب وجود نداشته باشد.
بدون دیدگاه